გიგა იორამაშვილი 23 წლის ფიტნეს-ინსტრუქტორია გორიდან. დღესდღეობით, იგი ეროვნული თავდაცვის აკადემიაში და გორის ერთ-ერთ სპორტ-დარბაზში მუშაობს, თუმცა მის ცხოვრებაში იყო არაერთი რთული პერიოდი, როდესაც ვარჯიშისთვის საკმარისი თანხა არ ჰქონდა და მეზობლის სარდაფში მის მიერვე დამზადებული ცემენტის ბლინებით (შტანგის წონა) ვარჯიშობდა.
სამხატვრო აკადემიის ერთ-ერთი სტიპენდიანტი გორელი ნათია აფციაურია. ის ჯერ კიდევ მეათე კლასში იყო, როცა ინტერიერის დიზაინერობა გადაწყვიტა და საკუთარ მიზნად აკადემიაში ჩარიცხვა დაისახა. საწადელს მიაღწია და სასწავლებლის შიდა დაფინანსებაც მოიპოვა.
"ჩემი ყოველდღიური ცხოვრება თითქმის ერთნაირია.თეატრი და პარალელურ რეჟიმში - ფეისბუქი", - გვეუბნება კობა კოპაძე.
17 წლის გოგონამ საკუთარი ბიზნესი წამოიწყო. ფიქრობს, რომ მშობლები მხოლოდ მაშინ დაბრუნდებიან, თუ ის ფინანსურად დამოუკიდებელი იქნება. ამიტომ მშობლებისგან გამოგზავნილი ფულით ბიზნესის წამოწყება გადაწყვიტა.
მარიამ ტლაშაძე სულ მალე 13 წლის გახდება. ის ხიდისთავის საჯარო სკოლაში სწავლობს და დიზაინერობაზე ოცნებობს. მიზნის მისაღწევად, მარიამს სამზადისი უკვე დაწყებული აქვს - ხელოვნების მიმართულებით პროფესორ კოტე მეღვინეთუხუცესის სახელობის სახელოვნებო სკოლაში ხალხური რეწვის წრეზეც დადის.
მიშიკო ჩალაბაშვილი 15 წლის ძიუდოისტია, რომელიც ვარჯიშებზე კარალეთიდან გორში ყოველდღე დადის. მას წელს განსაკუთრებული წარმატება ხვდა წილად. მრავალ მის თანატოლს შორის, სწორედ მიშიკო გახდა ის ერთადერთი ახალგაზრდა გორიდან, რომელმაც ერთ-ერთი ბანკის სტიპენდია მოიპოვა. აღნიშნული ბანკი მხოლოდ განსაკუთრებული ნიჭის მქონე ახალგაზრდებს ანიჭებს სტიპენდიას.
უვე წლებია, გორის თეატრში მუშაობს მსახიობი და რეჟისორი, რომელსაც მეგობრების ჩამოთვლას თუ სთხოვთ, სიის სათავეში თავის გერმანული ფირმის „მაკკენზის“ ველოსიპედს დაასახელებს. მერაბ ჭანკოტაძისთვის ველოსიპედი ცხოვრების ისეთივე მნიშვნელოვანი ნაწილია, როგორიც სახლი, სამეგობრო და სამუშაო.
ქობულეთში დაიბადა. ბავშვობაც იქ გაატარა. 10 წლის იყო, სანაპიროზე სეირნობისას, ხის ტოტი რომ იპოვა, სახლში გაიყოლა და მისგან შანდალი გააკეთა - ეს იყო ნინო გიგაურის პირველი ხელნაკეთი ნივთი, რომელსაც დღემდე ინახავს.
„ვარ აქტიური და თავგადასავლების მოყვარული ადამიანი, ვისაც ყოველთვის აქვს მოტივაცია შრომისთვის, რომელიც ჩემს შემთხვევაში ყოველთვის იღებს ნაყოფს", - ასე იწყებს საკუთარი ისტორიის მოყოლას ნანიკო წიქარიძე.
ლუკა გორის მე-3 საჯარო სკოლის მოსწავლეა. ის მხოლოდ 10 წლისაა, თუმცა მისი დღის გრაფიკი ძალიან დატვირთულია.
"ახალი სკოლის მოდელი" გორის 2 საჯარო სკოლაში ხორციელდება. პროგრამა სასწავლო პროცესში ტექნოლოგიების ჩართვას ითვალისწინებს.
13 წლის იყო, პირველი ლექსი რომ დაწერა. მას "ჩემი მხარე" ერქვა და იმ დროისთვის გამომავალ სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთებში დაიბეჭდა. ამბობს, რომ მას შემდეგ წერა არ შეუწყვიტავს.
ტაეკვანდოს სექციას ყოველ წელს სულ უფრო მეტი ბავშვი აკითხავს. საბრძოლო ხელოვნების ამ სახეობით გოგონებიც ინტერესდებიან და მათმა ნაწილმა გარკვეულ წარმატებას მიაღწია კიდეც.
მარიამ ბებია მე-11 კლასის მოსწავლეა, ის გორის მე-3 საჯარო სკოლის მოსწავლე იყო, თუმცა მას სხვა ინტერესები გაუჩნდა და სწავლა ქუთაისის გიორგი კვინიტაძის სახელობის სამხედრო ლიცეუმში გააგრძელა.